«رسانه»، رکن اساسی جامعه‌سازی در دوران کنونی است. ظرفیت بسیار بالای رسانه توانسته است برای حوزه‌های مختلف جامعه امکانات فراوانی را ایجاد نماید. مهمترین کارکرد آن در این زمینه، فراهم نمودن امکان عمومی‌سازی و زمینه‌سازی برای ایجاد حوزه‌های غیررسمی است. «علم عمومی»، «سیاست عمومی»، «دیپلماسی عمومی»، «فرهنگ عمومی»، و حوزه‌هایی از این دست، تا حد زیادی رهین رسانه‌های عمومی هستند. امروزه آن‌چه تحت عنوان سرگرمی Entertainment از آن یاد می‌شود تلفیقی از ظرفیت رسانه، هنر، و حوزه‌های دیگر است که توانسته از ترکیب آن‌ها، امکانات فرهنگی جدیدی را به جامعه ارائه کند. سیستم انترتینمنت، متولی ایجاد فرح و لحظات خوش برای مردم است، اما امتزاج آن با سیاست، اطلاعات، اقتصاد، و ... مفاهیم جدیدی را ایجاد کرده است مانند Politotainment, Infotainment, Econotainment, …. در این میان، از جمله میدان‌های جدید تعریف شده توسط سیستم سرگرمی و تفریح، «اجوتینمنت» Edutainment است.

اجوتینمنت یا «تربیت تفریحی/تفریح تربیتی» روشی است که می‌توان از طریق آن، تربیت کودکان را از محافل و مجاری رسمی به حوزه‌های غیررسمی و عمومی کشاند. «تربیت عمومی» از نخستین حوزه‌های اجتماعی است که کودکان با آن سر و کار پیدا می‌کنند. فیلم‌ها، پویانمایی‌ها، بازی‌های رایانه‌ای، و ... در این راستا قابل ارزیابی هستند. از این رو، انترتینمنت، و شقوق و مصادیق آن را صرفاً نمی‌توان عامل سرگرم‌کننده برای کودکان دانست، بلکه امتزاج آن با پیام و رسانه، سرگرمی را از سویی به «تفریح تربیتی» تبدیل کرده و از سوی دیگر، کارگزاران تربیتی، از ظرفیت صنعت سرگرمی و انترتینمنت استفاده کرده و «تربیت تفریحی» را سرلوحه‌ی کار خود قرار دهند. در این زمینه، بسیاری از استادان فلسفه در دانشگاه‌های مطرح جهان، کتب متعددی درباره‌ی وجود فلسفه در آثار سینمایی و پویانمایی نوشته‌اند. چنین توجهی به سرگرمی در سطحی که فلسفه با آن تلفیق شده باشد، کارگزاران فرهنگی را بر آن داشته است تا به «اجوتینمنت» از منظر معرفتی و تربیتی نگریسته، و ضمن هوشیاری، از چنین ظرفیتی حداکثر استفاده را ببرند.

بر همین اساس، پایگاه «کودکان استراتژیست» نخستین پایگاه «تربیت تفریحی» در جمهوری اسلامی ایران است که تلاش دارد تا با استفاده از ظرفیت سرگرمی، تربیت عمومی کودکان را ارتقاء و تعالی دهد.